Το συγκρότημα από το Dallas, Wo Fat, έδωσε αποκλειστική συνέντευξη στο Rock N' Roll Town και τον Steve Xanthis. Δημιουργήθηκε το 2003 και αποτελείται από τον Tim Wilson (bass), τον Michael Walter (drums) και τον Kent Stump (vocals, guitar).
RNRT: Πώς αποφασίσατε να φτιάξετε τους Wo Fat και ποια είναι η σημασία του ονόματός σας;
Wo Fat: Το όνομα προέρχεται από το αρχική τηλεοπτική σειρά Hawaii Five 0 από τη δεκαετία του 1970. Ήταν μια funky σειρά. Ένας αστυνομικό show του '70 που είχε μερικούς μυστικιστικούς τόνους της Ανατολής κατά καιρούς και το Wo Fat ήταν ένα κακό κινεζικό πρακτορείο που ήταν ο κύριος αντίπαλος κακοποιός του κύριου χαρακτήρα. Πήραμε το όνομα, επειδή υποτίθεται ότι είναι απλώς μια ασαφή αναφορά του '70 σε κάτι που βρήκαμε αφού η μουσική μας επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από τη δεκαετία του '70. Από τη στιγμή που άρχισε η μπάντα, όμως, έχουν ανακατασκευαστεί την τηλεοπτική σειρά, συμπεριλαμβανομένου ενός νέου Wo Fat χαρακτήρα, που πραγματικά είναι χάλια. Είναι πάρα πολύ κακό που καταστρέφουν την κληρονομιά του αρχικού Hawaii Five-0 με τη νέα αυτή έκδοση.
RNRT: Οι Wo Fat παίζουν stoner rock/psychedelic doom. Γιατί επιλέξατε να υιοθετήσετε αυτά τα είδη; Υπάρχουν κάποιες μπάντες που σας επηρέασαν;
Wo Fat (Kent): Όταν ξεκίνησα να σκέφτομαι την δημιουργία των Wo Fat περίπου το 1999-2000, είχα ανακαλύψει πρόσφατα μπάντες όπως οι Fu Manchu, Nebula, Kyuss, κλπ. Ανακαλύπτοντας αυτές τις μπάντες εκείνη την εποχή ήταν ένα ξύπνημα για μένα με πολλούς τρόπους. Έχω πάντα βαθιά μέσα μου τα blues και τη μουσική που είναι σε blues βάση από τότε που ήμουν παιδί, είτε αν σχετίζονταν με funk ή rock ή οτιδήποτε άλλο. Στα τέλη της δεκαετίας του '80 άρχισα να ακούω μουσική βαρύτερη, hardcore του 80 και λίγη metal. Οι Helmet ήταν πολύ μεγάλη επιρροή για μένα τότε. Στην αρχική μου ανακάλυψη τους Fu Manchu (επειδή ήταν στην πραγματικότητα η πρώτη stoner rock μπάντα που άκουσα), αν και άκουγα και Sabbath, Hendrix, ZZ Top και πολύ ή λίγο βαριά πράγματα του '70, οι Fu Manchu είχαν κάνει ουσιαστικά ό, τι θέλησα να κάνω εγώ για χρόνια, αλλά εγώ απλά δεν είχα συνειδητοποιήσει ακριβώς ότι αυτό ήταν που έψαχνα. Συνειδητοποίησα ότι υπήρχαν και άλλες μπάντες εκεί έξω που έκαναν ακριβώς το είδος των πραγμάτων που ήθελα να κάνω δηλαδή μουσική που είναι πολύ βαριά, αλλά και που εδράζεται στο blues. Είχε όλα όσα ήθελα, συμπεριλαμβανόμενου του jamming/psychedelic (οι Fu Manchu ίσως όχι τόσο πολύ σε αυτό το θέμα), που επίσης πραγματικά γούσταρα. Κατάγομαι από ένα υπόβαθρο της jazz, και έτσι ο αυτοσχεδιασμός και η συνέργεια και το groove είναι τα πράγματα που είναι σημαντικά για την αισθητική μου.
Όσο σκεφτόμουν το πως θα κινηθώ στους Wo Fat, οι επιρροές ήταν όλες αυτές οι μεγάλες μπάντες στις ημέρες του stoner rock - στα τέλη της δεκαετίας του '90 / αρχές της δεκαετίας του 2000. Από τη στιγμή που πήγα σε μερικά φεστιβάλ SXSW στο Austin και υπήρχαν αυτά τα καταπληκτικά συγκροτήματα με τα εκπληκτικά line up όπως οι Acid King, Fatso Jetson, Drunk Horse, Fu Manchu, Nebula, Earthride, Halfway to Gone... Περισσότερες μπάντες από ό, τι μπορώ να σκεφτώ αυτή τη στιγμή, όλα αυτά ήταν μεγάλη επιρροή πάνω μας. Επίσης, άκουγα πολύ Junior Kimbrough, R. L Burnside και πολύ από τα country blues του Mississippi τα οποία, επίσης, συνέβαλαν στην διαμόρφωση του ήχου. Οι Trouble και οι Sleep είναι ένα άλλο ζευγάρι από μπάντες που ήταν από τα δυνατά σημεία κατά τη διάρκεια της διαμόρφωσης της εποχή των Wo Fat.
RNRT: Το 2014 κυκλοφορήσατε το album "The Conjuring". Προήρθε το όνομα του δίσκου από την ταινία;
Wo Fat: Το όνομα έχει προέλθει εν μέρει από την ταινία, αν και οι στίχοι είναι κάτι περισσότερο από την πλοκή της ταινίας. Ήταν μια ωραία ταινία. Πολύ καλύτερη από τις νεότερες ταινίες τρόμου. Μερικές από τις εικόνες των στίχων προέρχονται επίσης από την ταινία "Night of the Demon", η οποία είναι μία φοβερή ταινία τρόμου στα τέλη του 50. Στην ταινία, The Conjuring, ένας από τους χαρακτήρες, η μητέρα, διακατέχεται από το κακό πνεύμα μιας νεκρής ηλικιωμένης μάγισσας και αυτό το κακό πνεύμα την ελέγχει και τρέφεται από τη δύναμη της ζωής της και από το φόβο της, αλλά το πνεύμα αυτό δεν φαίνεται. Αόρατο. Οι στίχοι παίρνουν αυτή την ιδέα του αόρατου προσώπου που ελέγχει κάποιον και τρέφεται από αυτόν, και τον καταστρέφει, αλλά είναι μια αόρατη δύναμη, αλλά αυτό το αόρατο κακό είναι πράγματι το τερατούργημα που η σύγχρονη κοινωνία έχει δημιουργήσει σε εταιρείες που παίρνουν τον έλεγχο μας και πιπιλίζουν τη ζωή μας μέχρι να συνειδητοποιήσουμε τι συμβαίνει. Το "Forbidden words are spoken and the runes are cast" αναφέρεται στο γεγονός ότι αυτές οι κοινωνιοπαθητικές εταιρείες κλήθηκαν και έφεραν στο μυαλό την ευημερία και κατευθύνονται στο να τρέφονται με εμάς, όπως τα παράσιτα από τους ανθρώπους που κυνηγούν τα χρήματα, όμως, αυτό που δεν συνειδητοποιούν είναι, στο τέλος, πέφτουν και αυτές επίσης θύματα των φθορών των εταιρικών φασισμών. Υπάρχουν πιθανώς περισσότερες γραμμές που πραγματικά κάνουν αναφορά σε πράγματα από το Night of the Demon από το The Conjuring. Πολλά από τα τραγούδια μας χρησιμοποιούν εικόνες φρίκης ως αναλογίες για άλλα πράγματα, συνήθως πολιτικές δηλώσεις.
RNRT: Είστε χαρούμενοι με το τελικό αποτέλεσμα του album "The Conjuring";
Wo Fat: Πολύ χαρούμενοι. Θεωρούμε ότι είναι το καλύτερο album μας μέχρι σήμερα. Νομίζουμε ότι, ενώ μένουμε αρκετά κοντά στην αρχική μας αισθητική, χρησιμοποιώντας τα blues ως δομικά στοιχεία, έχουμε προχωρήσει περισσότερο σαν μπάντα και σαν μουσικοί. Πιστεύουμε ότι αυτό το album είναι λίγο βαρύτερο και πιο σκούρο από τα άλλα, αλλά επίσης είναι βαρύτερο και πιο σκοτεινά στιχουργικά. Είναι ένα πιο σοβαρό album για εμάς, γιατί στους καιρούς που είμαστε, τόσο εδώ στην Αμερική όσο και σε όλο τον κόσμο, είναι αρκετά βαρύ και σκοτεινό. Ένα χαλαρό, γενικό θέμα του δίσκου έχει να κάνει με την ανθρωπότητα που έφερε τον κόσμο στο χείλος της αυτοκαταστροφής, το οποίο αναφέρεται στα τραγούδια "Pale Rider From the Ice" και "Read the Omens". Το "Pale Rider from the Ice" είναι για την κλιματική αλλαγή και το γεγονός ότι πολλοί επιστήμονες πιστεύουν ότι είτε θα έχουμε ήδη περάσει ή είμαστε πολύ κοντά στο θάνατο σε ένα σημείο χωρίς επιστροφή που θα μπορέσει τελικά να οδηγήσει σε εξαφάνιση του ανθρώπου, και έχουμε χρησιμοποιήσει εικόνες από το βιβλίο της Αποκάλυψης ως ένα μεγάλο μέρος αυτού του τραγουδιού.
RNRT: Το καλοκαίρι ήσασταν στη Γαλλία για μία περιοδεία. Πείτε μας την εμπειρία σας από την περιοδεία "Cultes De Riff Tour De France".
Wo Fat: Ήταν μία ωραία μικρή περιοδεία. Ήταν πολύ μικρή, μόνο μια εβδομάδα, αλλά ήταν πολύ διασκεδαστική. Λόγω των δεσμεύσεών μας στο σπίτι μας δεν ήταν σε θέση να κάνουμε μια μεγαλύτερη περιοδεία, αλλά αυτή ακριβώς συνέβη για να παίξουμε shows μόνο στη Γαλλία. Πραγματικά γουστάρουμε τη Γαλλία. Έχουμε πάντα καλές εμπειρίες εκεί και θεωρούμε ότι οι Γάλλοι οπαδοί είναι πολύ παθιασμένοι με το rock and roll, τόσο ώστε να κάνουν τις συναυλίες μας πραγματικά ωραίες. Πλέον έχουμε κάνει μια πολλούς φίλους σε διάφορα σημεία εκεί γι 'αυτό είναι καλό να τους δούμε και πάλι. Στο πλαίσιο του φεστιβάλ που παίξαμε, το Sylak Open Air Festival, το οποίο είναι μια γιορτή που έχει μια ευρύτερη εστίαση στο metal σε γενικές γραμμές, και δεν είναι τόσο για stoner rock, ή psychedelia ή doom, και έτσι ήμασταν περίεργοι να δούμε πώς θα πάει πάνω σε ένα ευρύτερο κοινό και αποδεικνύεται ότι πήγε πολύ καλά. Η υποδοχή ήταν εξαιρετική και είχαμε χρόνο να παίξουμε με μπάντες που είναι λίγο έξω από τα είδη των μπαντών που παίζουμε κανονικά μαζί.
RNRT: Έγινε τίποτα περίεργο/αστείο σε αυτή την περιοδεία;
Wo Fat: Είμαστε αρκετά τυπάδες που χαλαρώνουν, έτσι ώστε να μην γίνουμε αρκετά τρελοί. Μας αρέσουν τα πράγματα να είναι χαλαρά και να λειτουργούν ομαλά, όπως έγιναν όλα. Αυτή ήταν μία μικρή ωραία περιοδεία στο γεγονός ότι κάθε παράσταση ήταν δραματικά διαφορετική. Πήγαμε σε χώρους που έχουμε συνηθίσει αρκετά, όπως το Le Glazart στο Παρίσι, σε ένα μικρό μπαρ που ξεχειλίζουν με ανθρώπους στην Tours, η οποία ίσως ήταν το πιο ζεστό μέρος που έχουμε πάει ποτέ σε μια συναυλία, στο να παίξουμε δηλαδή έξω σε ένα μικρό χωριό στη μέση της Γαλλίας μέχρι το μεγάλο festival vibe του Sylak. Ωραίες στιγμές, αν και φαίνεται να υπάρχει μια σαφής έλλειψη κλιματισμού στη Γαλλία εκεί. Αν και είμαστε από το Τέξας όπου είναι αρκετά ζεστό, έχουμε συνηθίσει να έχουν κάποια κλιματισμό.
RNRT: Ποια είναι τα πλάνα σας για τους τελευταίο μήνα του 2015 και ποια τα σχέδιά σας για τον νέο χρόνο;
Wo Fat: Έχουμε μόλις ολοκληρώσει την ηχογράφηση ενός νέου album, το οποίο θα κυκλοφορήσει την άνοιξη του 2016. Είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι γι 'αυτό. Τώρα που έγινε η ηχογράφηση, πρόκειται να είμαστε λίγο χρόνο μακριά για το υπόλοιπο του 2015. Είμαστε έτοιμοι να κυκλοφορήσουμε μία εξαιρετικά περιορισμένη έκδοση 7 " με την Re-Stoned από τη Ρωσία. Αυτό ήταν κάτι που το κάναμε για την Nasoni Records. Υπήρχε ένα βιβλίο που γράφτηκε για την ιστορία της Nasoni το οποίο ονομάζεται "From Farm to Space: Nasoni Records 1996-2011" και ήθελαν να περιλαμβάνουν ένα αποκλειστικό 7" μαζί μας και με τη RE-Stoned. Είχαμε την τιμή να κληθούμε να συμβάλουμε σε αυτό και τα τραγούδια αυτά μόνο μέχρι πρότινος ήταν διαθέσιμα με την αγορά του βιβλίου. Η Nasoni είχε την καλοσύνη να μας χορηγήσει άδεια για 100 αντίτυπα και να τα χειριστούμε εμείς. Αυτό κυκλοφόρησε στις 17 Νοεμβρίου. Το τραγούδι που κάναμε γι 'αυτό είναι μια διασκευή της Betty Davis για το "They Say I’m Different" από τη δεκαετία του '70. Είναι αρκετά ωραίο όπου και αν πάει.
Με τον ερχομό του 2016 θα πρέπει να επιστρέψουμε στην Ευρώπη για μια περιοδεία τον Απρίλιο, που θα περιλαμβάνει το Desertfests στο Λονδίνο και στο Βερολίνο και επίσης θα πρέπει να παίξουμε στο Hellfest στη Γαλλία τον Ιούνιο, για το οποίο έχουμε ψηθεί πραγματικά.
Wo Fat: Σας ευχαριστούμε που μας ζητήσατε για μια συνέντευξη και συνεχίστε το υπέροχο blog! Λατρεύουμε την υποστήριξη από ιστολόγια σαν το δικό σας που υποστηρίζουν τη διεθνή stoner rock και heavy underground μουσική.
Το Rock N' Roll Town ευχαριστεί τους Wo Fat για αυτή την συνεργασία και τους εύχεται καλή πορεία και πολλές επιτυχίες.
Τους Wo Fat μπορείτε να τους βρείτε στους παρακάτω συνδέσμους:
Official Site: http://wofat.net/
Facebook Page: https://www.facebook.com/wofatriffage/?fref=ts
Twitter: https://twitter.com/HouseOfWoFat
Steve Xanthis