Leave The Wave - Disturbance (Review)

Το Disturbance των Leave The Wave έρχεται σαν ένα παχύ, σκονισμένο σύννεφο από feedback μέσα σε μια σκηνή που, τουλάχιστον στην περιοχή, έχει χρόνια να ακούσει κάτι πραγματικά «βρώμικο» χωρίς να είναι αναχρονιστικό. Οι Κύπριοι grunge rockers δεν επιχειρούν μια απλή αναβίωση· χτίζουν έναν δικό τους μικρό κόσμο, όπου η κληρονομιά του Seattle ’90s δεν είναι φετιχισμός, αλλά πρώτη ύλη για κάτι πιο προσωπικό, πιο σκοτεινό και –το κυριότερο– ειλικρινές.

Ο ήχος: μια αισθητική παραμόρφωση με σύγχρονη οξυδέρκεια

Η παραγωγή του George Solonos παίζει καθοριστικό ρόλο. Από το στούντιο του στο Λ.Α., ο Solonos καταφέρνει να πακτώσει στα κομμάτια μια αίσθηση κινηματογραφικής έντασης χωρίς να λεπτύνει το grunge DNA της μπάντας. Οι κιθάρες είναι βαριές αλλά όχι θολές· το μπάσο κινείται σαν υπόγειος κραδασμός, ενώ τα τύμπανα ακούγονται σαν να γράφτηκαν σε δωμάτιο με τσιμεντένιους τοίχους. Όλα αυτά δημιουργούν την εντύπωση ενός ήχου που αναπνέει μέσα από τα κενά και τις σιωπές, όχι μόνο από την παραμόρφωση.

Οι Leave The Wave δεν φοβούνται να δείξουν τις επιρροές τους – Alice in Chains στις αρμονίες, Nirvana στη λάσπη της κιθάρας, Pearl Jam στην οργανικότητα, Soundgarden στην ηχητική επιθετικότητα. Όμως αυτό που ξεχωρίζει είναι η σύγχρονη οπτική: το Disturbance δεν προσπαθεί να «παίξει» ’90s· προσπαθεί να διαχειριστεί το βάρος τους.

Θεματικός πυρήνας: η ακατέργαστη ένταση της εσωτερικής σύγκρουσης

Τα 8 κομμάτια λειτουργούν σαν στιγμιότυπα από έναν διάσπαρτο ψυχικό χώρο. Υπάρχει μια υπόγεια αγωνία, μια αίσθηση ότι κάθε riff είναι αποτέλεσμα σύγκρουσης, όχι απλώς στιλιστικής επιλογής. Η μπάντα μοιάζει να βουτά σε προσωπικά τραύματα, άγχη και σκοτεινά συναισθήματα με τον τρόπο που οι μεγάλες grunge μπάντες έκαναν στα καλύτερά τους: ωμά, χωρίς υπερβολική ποίηση και χωρίς φίλτρα.

Το Disturbance δεν προσφέρει κάθαρση. Δεν κλείνει πληγές. Ανοίγει νέες. Και αυτή είναι η δύναμή του.

Τα κομμάτια: ένα κύμα που δεν υποχωρεί

Παρότι δεν υπάρχουν fillers, ο δίσκος λειτουργεί καλύτερα ολιστικά. Κάθε κομμάτι μοιάζει σαν θραύσμα ενός μεγαλύτερου μοτίβου – μιας συνεχούς ταραχής, πιστής στον τίτλο του δίσκου. Το sequencing προδίδει εμπειρία: τα πιο εκρηκτικά σημεία δεν έρχονται όλα μαζί, αλλά χτίζονται μεθοδικά, δημιουργώντας μια αφήγηση που κορυφώνεται και ξαναβουλιάζει.

Η θέση της μπάντας στη σύγχρονη σκηνή

Το ντεμπούτο των Leave The Wave δεν είναι απλώς ένα δυνατό πρώτο βήμα. Είναι μια δήλωση: ότι στην Κύπρο –και ευρύτερα στη νοτιοανατολική Μεσόγειο– το grunge μπορεί να έχει φωνή όχι επειδή «θυμίζει» κάτι, αλλά επειδή έχει κάτι να πει το ίδιο. Το Disturbance δεν είναι ρετρό. Είναι ένα σύγχρονο album που πατά με σταθερή αυτοπεποίθηση στο underground, γνωρίζοντας πολύ καλά τι κουβαλά και προς τα πού θέλει να πάει.

Συμπέρασμα

Οι Leave The Wave δεν κάνουν ασφαλές ντεμπούτο· ρισκάρουν, βουτούν βαθιά και βγαίνουν στην επιφάνεια με έναν δίσκο που χτυπάει κατευθείαν στο στομάχι. Disturbance είναι το σημείο εκκίνησης μιας μπάντας που έχει πλήρη συνείδηση του ήχου της και της συναισθηματικής της ταυτότητας. Αν αυτό είναι το πρώτο βήμα, τότε η συνέχεια προμηνύεται εκκωφαντική.