Tales Of Mike - Human (Review)

Το “Human” δεν είναι απλώς ένας heavy metal δίσκος· είναι μια εξομολόγηση με riff και αίμα. Ο Michael “Mike” Heß, μέσα από το προσωπικό του όχημα Tales of Mike, καταθέτει ένα έργο που αποπνέει την ανάγκη να παραμείνει κάποιος ακέραιος μέσα σε έναν κόσμο μασκών και επιφανειακότητας. Δεν πρόκειται για ακόμα ένα “concept album” γύρω από την ανθρώπινη φύση — πρόκειται για μια ηχητική αντίσταση απέναντι στη φθορά της ταυτότητας.

Από το εναρκτήριο “Nomen est Omen”, όπου η φωνή του Bernhard “Doomchild” Tischler στήνει το σκηνικό σαν προοίμιο αρχαίας τραγωδίας, μέχρι το μελαγχολικό κλείσιμο με το “Swan Song”, ο “Human” πλέει ανάμεσα σε επικές μελωδίες, δραματικά φωνητικά και σπαρακτικά solos. Ο ήχος του Mike Heß — ο οποίος χειρίζεται όλα τα όργανα — είναι τραχύς, αυθεντικός, σχεδόν χειροποίητος, αποπνέοντας εκείνη την “προσωπική ανάγκη” που ο ίδιος επικαλείται για τη δημιουργία του άλμπουμ.

Η φωνή του Gonzalo Civita (ηχογραφημένη στο AV Estudio, Αργεντινή) προσδίδει έναν ηρωικό, επικό τόνο· θυμίζει στιγμές από Manilla Road ή τα πιο συναισθηματικά ξεσπάσματα των Atlantean Kodex, χωρίς όμως να χάνει τη δική της ταυτότητα. Τα κιθαριστικά solos του Henrik Schaller φωτίζουν σκοτεινά κομμάτια όπως το “Abandoned” και το “Ancient Mirror”, λειτουργώντας σαν κραυγές εσωτερικής κάθαρσης.

Κομμάτια όπως το “Human Masquerade” και το “Abandoned” συνοψίζουν όλο το στίγμα του δίσκου: η μάχη ενάντια στις ψευδαισθήσεις, η ανάγκη να παραμείνεις άνθρωπος όταν όλα γύρω σου σε σπρώχνουν να γίνεις κάτι άλλο. Οι στίχοι της Shannon Heß λειτουργούν σαν προσωπικά ημερολόγια, γεμάτα εικόνες, απογοητεύσεις και πείσμα· μια λυρική αντίστιξη στην ορμή του ήχου.

Παρά την ανεξάρτητη παραγωγή, το μίξ και mastering του Matías Takaya προσδίδουν στο “Human” μια επική καθαρότητα — σαν δίσκος που φτιάχτηκε για να ακουστεί δυνατά, αλλά και να βιωθεί εσωτερικά. Το εξώφυλλο του Joss Miranda ολοκληρώνει το όραμα: ένας καθρέφτης του ανθρώπινου προσώπου, μισός αληθινός, μισός μεταμφιεσμένος — όπως ακριβώς και το θέμα του δίσκου.

Γενικά ο δίσκος “Human” δεν είναι τέλειος, αλλά είναι αναγκαίος. Είναι ο δίσκος που θυμίζει ότι το epic heavy metal μπορεί ακόμα να είναι εξομολόγηση, όχι απλώς αφήγηση. Είναι ένα έργο για εκείνους που στέκονται μόνοι, αλλά με το βλέμμα στραμμένο προς τα πάνω — γιατί η ανθρωπιά είναι, τελικά, η πιο επική μάχη απ’ όλες.