Dreamlord - Artificial Imprisonment (Review)

Οι Dreamlord επιστρέφουν έξι χρόνια μετά το “Disciples of War” με ένα άλμπουμ που δείχνει πως η μπάντα όχι μόνο ωρίμασε, αλλά και αποφάσισε να σπάσει τα δεσμά της. Το “Artificial Imprisonment” είναι thrash metal στη βάση του, αλλά με συνείδηση, χαρακτήρα και διάθεση να ανασάνει πέρα από τα στενά όρια του είδους.

Το ντεμπούτο τους ήταν ωμή δύναμη — κλασικό thrash με ταχύτητα, πολεμική θεματολογία και ακατέργαστη ενέργεια. Ήταν ένας δίσκος που χτυπούσε κατευθείαν στο πρόσωπο.

Το “Artificial Imprisonment” όμως είναι διαφορετικό· δεν προσπαθεί να σε γρονθοκοπήσει από το πρώτο riff, αλλά να σε σπρώξει μέσα σε έναν σκοτεινό, τεχνολογικό λαβύρινθο. Η παραγωγή είναι πιο καθαρή, πιο βαριά και πιο στιβαρή, χωρίς να χάνει το underground χαρακτήρα. Οι συνθέσεις έχουν βάθος: περισσότερα breaks, μεταβαλλόμενα tempos, πιο μελετημένα leads. Είναι το σημείο όπου η μπάντα βγαίνει από τον ρόλο του «παραδοσιακού thrash revival» και αποκτά δικό της πρόσωπο.

Θεματολογικά, η μετάβαση είναι εξίσου καθαρή. Από την εξωτερική σύγκρουση του πολέμου περνάμε στην εσωτερική σύγκρουση της απομόνωσης και του ελέγχου. Εδώ οι Dreamlord δεν πολεμούν με όπλα, αλλά με κυκλώματα, εξαρτήσεις και ψυχολογικά δεσμά.

Για να δούμε όμως τα τραγούδια ένα ένα...

1. Artificial Imprisonment

Το ομώνυμο κομμάτι ανοίγει τον δίσκο με μια ψηφιακή καταιγίδα riffs. Ο ρυθμός είναι κοφτός, ακριβής, σχεδόν μηχανικός — σαν να αναπαριστά τον παλμό μιας τεχνητής νοημοσύνης που ελέγχει τα πάντα. Το refrain είναι από τα πιο κολλητικά που έχει γράψει η μπάντα.

2. Kill the Serpent

Πιο σκοτεινό, πιο «σάπιο» riffing, με mid-tempo γέφυρες που θυμίζουν πρώιμους Testament. Εδώ ο θυμός έχει πρόσωπο και αίμα. Το σόλο είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά του δίσκου — τεχνικό αλλά με συναίσθημα.

3. No Room for the Dead

Thrash για pit. Τίποτα πιο πολύπλοκο από αυτό: groove, μανία, shout-along refrains. Ένα από τα πιο live-friendly κομμάτια της κυκλοφορίας.

4. Against Control

Η μπάντα δείχνει τη νέα της πλευρά. Μελωδικότερο, πιο δομημένο, σχεδόν progressive διάθεση στα breaks. Οι κιθάρες πλέκουν δίχτυα που σε κρατούν σε αγωνία, ενώ οι στίχοι μιλούν για αντίσταση απέναντι στον έλεγχο – είτε μηχανικό είτε κοινωνικό.

5. Global Decay

Mid-tempo οδοστρωτήρας. Βαρύ, ρυθμικό, με riffs που ανασαίνουν μεταξύ groove και κλασικού thrash. Μια κραυγή για τον πλανήτη που σαπίζει — χωρίς να γίνεται διδακτικό.

6. Evil Twin

Πιο εσωτερικό και ψυχολογικό κομμάτι. Μιλάει για τη σκοτεινή αντανάκλαση του εαυτού μας. Η μπάντα αφήνει χώρο για ατμόσφαιρα, σχεδόν industrial αίσθηση στις κιθάρες.

7. No Way Out

Η επιστροφή στην καθαρή επίθεση. Γρήγορο, ασφυκτικό, χωρίς περιττές αναπνοές. Thrash metal όπως το θέλουμε: ωμό, ιδρωμένο, τίμιο.

8. This War of Mine

Κλείσιμο-δήλωση. Η τελευταία μάχη είναι μέσα μας. Η μπάντα ενώνει το λυρισμό με τη δύναμη, αφήνοντας τον ακροατή με την αίσθηση ότι κάτι τελείωσε – αλλά και κάτι άλλο μόλις ξεκίνησε.

Το “Artificial Imprisonment” λοιπόν, είναι η απόδειξη ότι οι Dreamlord δεν είναι άλλο ένα όνομα του ελληνικού thrash underground. Είναι συγκρότημα με ταυτότητα, με άποψη και με συνειδητή καλλιτεχνική πορεία. Δεν προσπαθεί να «παίξει πιο γρήγορα» ή να «κρατήσει το old-school λάβαρο». Προσπαθεί να βρει τι σημαίνει thrash metal το 2025: ενέργεια, οργή, αλλά και επίγνωση.

Ο δίσκος έχει καθαρή ροή, εξαιρετικά κιθαριστικά leads, στιβαρά φωνητικά και θεματολογία που κουμπώνει με την εποχή της ψηφιακής αποξένωσης. Δεν είναι πειραματικός, αλλά είναι έξυπνος. Δεν είναι προοδευτικός, αλλά είναι ώριμος.

Το “Artificial Imprisonment” είναι ένας δίσκος που σε πιάνει από τον λαιμό και σου ψιθυρίζει: “Η φυλακή δεν είναι απέξω – είναι μέσα σου.”

Thrash metal με συναίσθημα, οργή και άποψη.

Οι Dreamlord επιστρέφουν όχι για να επαναλάβουν, αλλά για να ξεφύγουν.